Manolya ağacı peyzaj uygulamalarının vazgeçilmezi olarak görülür. Bu uzun ömürlü süs bitkisi birçok özelliğiyle şehir bahçelerinin süslemeleri için eşsiz bir tercih olabilir. Manolyaların beyaz, pembe, kırmızı, mor ya da sarı renkli çiçekleri güzel ve kokuludurlar. Manolya, Karadeniz’in her yerinde yetişebilir. Havada rutubet isterler, en önemlisi de, manolyalar hava kirliliğine dayanıklıdır.

Magnoliaceae (Manolyagiller) familyasının Magnolia cinsinin 160 türü var. En tanınmış türleri magnolia grandiflora ve magnolia soulangeana türleridir. Büyük manolya da denilen, magnolia grandiflora, yapraklarını dökmez, daima yeşildir. Bu türün çiçekleri iri ve beyaz olur.  Çoğunlukla Mayıs-Ağustos aylarında çiçekleri açar.  Liliflora da denilen, magnolia soulangeana, yapraklarını döken bir türdür. Bu türün çiçekleri uzun ve pembe olur. Lilifloranın habitusumu geniş tepeli V formundadır. Önce çiçekleri sonra yaprakları açar. Ortalama 250 yıl yaşayabilen lilifloralar 10 metre boya ulaşabilir. Mart-nisan aylarında çiçek açar. Gövde kabuğu gümüşi-gri renkli, oldukça çekici ve pürüzsüzdür. Satışa sunulan fidanların boyları 60-80 cm arasında olmaktadır.

Manolyaların üretimi yaz sonunda çiçeklerden sonra oluşacak tohum kozalaklarından olabileceği gibi,  dal köklendirilmesiyle de yapılıyor. Ağustos ayında olgunlaşan meyveleri, uzun-oval ve bileşik kozalak biçimindedir. Tohumları küçük, sivri, kırmızı veya koyu pembe renklidir ve bir kese içinde bulunur.

İlkbahar aylarında çiçek açmaya başlayan ve güzelliği ile insanların gözlerini ayıramadığı pembe çiçekleri birçok kişiyi duygulandırır. Bulunduğu ortama yaydığı hoş kokular ve güzelliği sayesinde de insanlar kolayca etkileyebiliyor.

Bu derin duygular ile yazılan bir şiir;

Ah Manolya...

Ah manolya,
Baharlara açtığında çiçeklerini
Nasıl da vakur durursun semaya
Bir yelkenli geçer gözlerinden
Peşinde yunus sürüsü
Köklerin toprağa hasret çizgilerde gülümser o an
Yenilenirsin...

Ah manolya,
Umarsız sevdaların ilmeğinde sığınırım sana
Renginden huzur ister yürek sızılarım
Elimde sararmış sayfalarla
Kırık kalemimin ucundan şahlanırım...
Gövdendir o an sırtımı okşayan
Ben hissinle olmazları yazarım...
 

Şiir: Aslı KAYA