Bilimsel Makale: Yüzeye Yakın Sıcaklık Gradyanları Nedeniyle Artan Okyanus CO₂ Alımı

Yakın zamanda Nature GeoScience dergisinde yayınlanan bir makalede Yüzey Okyanus CO₂ alımına ilişkin son araştırmalar irdeleniyor. Çalışmaya göre okyanusun biraz daha soğuk olan yüzeyinin daha önce anlaşılandan daha fazla atmosferik karbondioksit emdiği anlaşılıyor.

Okyanuslar, küresel karbon döngüsünün kritik bir bileşenini oluşturur ve uzun vadeli antropojenik karbondioksit (CO₂) net yutağıdır.  Okyanus, her yıl tüm antropojenik karbondioksit (CO₂) emisyonlarının yaklaşık dörtte birini emer. 2021'de okyanuslar tarafından CO₂ alımı 2,9 ± 0,4 PgC/yıl olarak ölçülmüştür; bu da antropojenik CO₂ emisyonlarının yaklaşık %25'ine eşittir.

Hava-deniz CO₂ akışlarının küresel tahminleri, genellikle hava ve deniz suyundaki CO₂'nin toplu ölçümlerine dayanır ve okyanus yüzeyine yakın dikey sıcaklık gradyanlarının etkilerini ihmal eder. Teorik ve laboratuvar gözlemleri, bu gradyanların hava-deniz CO₂ akışlarını değiştirdiğini göstermektedir, çünkü hava-deniz CO₂ konsantrasyon farkı sıcaklığa karşı oldukça hassastır. Ancak, etkilerini destekleyen yerinde saha kanıtları şu ana kadar eksiktir. Burada, 2018 ve 2019'da Atlantik Okyanusu'ndaki (50° K ila 50° G) tekrarlanan kesitler boyunca toplanan dolaylı toplu akışların yanı sıra bağımsız doğrudan hava-deniz CO₂ akışlarını sunuyoruz. Dikey sıcaklık gradyanlarının hesaba katılmasının, doğrudan ve dolaylı akışlar arasındaki farkı 0,19 mmol m ^-2 d ^-1'den 0,08 mmol m ^-2  d ^-1'e ( N = 148) düşürdüğünü buluyoruz. Bu, Atlantik CO₂ yutağında ~0,03 PgC/yıl (Atlantik Okyanusu yutağının ~%7'si) artış anlamına gelir. Bu saha sonuçları, hepsi yüzeye yakın sıcaklık gradyanlarını hesaba katmanın küresel okyanus CO₂ alımı tahminlerini artıracağını öngören teorik, modelleme ve gözlem tabanlı çabaları doğrular. Bu artan okyanus alımının hesaba katılması muhtemelen küresel karbon bütçelerinin nasıl ölçüldüğü konusunda bazı revizyonlar gerektirecektir.

Kaynak

Makale